مناجات باخدا

ای که لطف احسانت ازلی و دلنوازیت جاودانه است.
تو را شکر می کنم که شب را آفریدی...
اشک را آفریدی 
نجوا را خلق کردی.
و شکستن بی صدای دل را در فراغت به ما ارزانی کردی.

تو را سپاس که سخنان لطیف در دهانم گذاشتی.
و ای اگر این اشتیاق پایان ناپذیر به کمال طلبی را درونمان قرار نمی دادی و خود را از چشممان نمی پوشاندی...، وای اگر عشق را نمی آفرید و محبت و دل را قرین یکدیگر نمی کردی.

آری...
دیگر زندگی تکراری نیست....
وقتی که هر روز را، در حالی می گذرانیم که انتظار شبی را می کشیم که دوباره کشش لیلا گونه نازآفرین ، جرقه ای بزند تا به سویت آئیم. تویی که فرموده ای بخوانید مرا تا استجابت کنم شما را . وه که چه معشوق جان افزایی ...
آری دیگر زندگی تکراری نیست....